Wszystkie armie świata są silne przede wszystkim za sprawą dwóch czynników – ludzkiego oraz sprzętowego. Ten pierwszy można doskonalić głównie na drodze ćwiczeń, tak aby uzyskać jak najlepiej przygotowanych do działania żołnierzy.

Najlepiej zawodowych, a więc takich, którzy z natury rzeczy są bardziej zaangażowani we wszelkie podejmowane przedsięwzięcia. To, co potrafi wojsko jest szalenie istotne, jednak na tym nie koniec.

Musi ono jeszcze dysponować odpowiednim wyposażeniem, a pod tym pojęciem rozumiemy nie tylko broń czy amunicję, ale także inny niezbędny sprzęt. Zazwyczaj armia nie wytwarza sprzętu samodzielnie, choć w niektórych krajach działają państwowe firmy zbrojeniowe, które współodpowiadają za dostarczanie wojsku wyposażenia zgodnego z określoną specyfikacją.

Rzadko jednak te publiczne podmioty czynią armię samowystarczalną. Jeśli na miejscu brakuje pewnych technologii stojących na odpowiednio wysokim poziomie, należy odwołać się do firm zewnętrznych – również tych zagranicznych.

Międzynarodowa współpraca w tym zakresie stanowi aktualnie normę. Przede wszystkim relacje te są nawiązywane w ramach państw sojuszniczych i biorących udział w tych samych sojuszach wojskowych.

Przykładowo przetargi na elementy uzbrojenia tudzież pojazdy bojowe rozstrzygane w krajach należących do NATO są z reguły ograniczone do ofert pochodzących z koncernów zbrojeniowych z poszczególnych państw sojuszu. Tym sposobem odbywa się aktywna wymiana technologiczna i merytoryczna pomiędzy krajami, które łączą wspólne interesy w zakresie obronności.